Cocooking

Ik pin alvast wat recepten voor volgende week. Donderdag- en vrijdagmiddag zorg ik voor het eten, de andere dagen mag ik gewoon mijn voeten onder tafel schuiven. 
Om de juiste hoeveelheid ingrediënten op te schrijven duid ik aan: 10 personen. Wat voor sommigen op de voorbereiding van een feestmaal zou lijken, is bij ons dagelijkse kost. Want wij doen aan ‘cocooking’.

Een stukje taart eten voor de verjaardag van Lize ziet er zo uit. Een vredig tafereeltje. Het middageten is minder fotogeniek. Stel je even een slagveld van eten voor. Met 6 volwassenen en 6 kinderen aan tafel moet je wel tegen een tikkeltje chaos kunnen.

Hoe het begon

De vogels die eigenlijk al een beetje uit het nest waren gevlogen (eerst op internaat, daarna op kot), kwamen - wegens extreem gezellig - vaak op bezoek bij Hotel Mama.

Ik werkte van thuis uit, en aangezien ik naast Hotel Mama woon, deed ik een beetje alsof ik ’s ochtends naar mijn werk vertrok. Ik schoof gezellig aan voor een potje koffie, en terwijl ik de magazines en affiches op mijn laptop vorm gaf, kon ik tetteren met de moeder des huizes.
Een half uurtje later sprong Yanne binnen. Die was in jarenlang zwangerschapsverlof, dat heb je als je kinderen kort op elkaar volgen.
Ongeveer tegelijk met Yanne, kwam Lize in haar pyjama van de trap. Zij had zo’n onvoorspelbaar werkschema dat ze soms wekenlang weg was, maar evengoed wekenlang thuis.

Kort samengevat: ’s ochtends, vanaf een uur of negen, zaten alle vogels terug in het nest. Vormgeven, knutselen, teksten instuderen, kinderen animeren en tussendoor veel babbelen en lachen.

En zo rond elf uur kwam dan de vraag: ‘eten jullie hier?’
‘Je moet voor ons niets extra voorzien hoor, we kunnen evengoed thuis een boterham gaan eten. We eten vanavond nog warm.’
‘Het is geen werk wat extra te maken hé. Ik zal voor jullie meekoken.’

Meestal bleek na het eten - mama was geen held in het inschatten van hoeveelheden - dat er héél veel over was. Dus dan werden ineens ook bordjes gevuld voor onze mannen, en hoefden we ’s avonds niet meer te koken. En meestal werd er ook onmiddellijk afgesproken om de dag erna weer samen te eten. Want, ja, die restjes moesten toch op geraken hé?

En toen werd mama ziek

En toen werd mama ziek en werd de drang thuis (in de zin van: ‘in het ouderlijke huis’) te zijn steeds groter. Het ontbrak mama vaak aan energie om te koken. Dus we spraken een beurtrol af.

Ondertussen kreeg ons wild plan samen met de zussen een zaak te starten gestalte. En samen werken, betekende onrechtstreeks ook samen eten.
We zouden de beurtrol aanhouden, ook na mama’s overlijden. Want allemaal naar ons eigen huis gaan, om ons eigen potje te koken en ons eigen afwas te doen. Dat leek zoveel verloren energie en gezelligheid.

Concreet

Soms zou een grotere oven handig zijn. :-)

Aangezien zus Yanne en ik altijd aanwezig zijn in ons atelier en wij ook de meeste monden te vullen hebben, zijn wij de koks van dienst. Yanne kookt meestal maandag en dinsdag, ik kook doorgaans donderdag en vrijdag. Woensdag zou ‘afhaal- of restjesdag’ worden, maar in de praktijk hebben we nog nooit gebruik moeten maken van het ‘afhaal-idee’, aangezien Yanne op dinsdag meestal bewust een beetje te veel maakt.
Lize en papa kunnen aanschuiven wanneer ze willen, want of je nu voor 10 of 12 personen kookt, dat maakt het verschil niet. Af en toe neemt Lize het koken op zich. En om te compenseren, trakteert papa wel eens op restaurant. ;-)

Het komt er op neer dat ik dus 2 dagen voor een grote groep kook, en 3 dagen mag meegenieten van Yanne’s kookkunsten (of soms die van haar man Bart, die trouwens ook vaak de recepten bijhoudt op zijn blog).
In het weekend doen we niet aan cocooking.

Voordelen

• je wint tijd, want het klein beetje meer tijd dat je steekt in een maaltijd voor dubbel zoveel mensen, weegt niet op tegen de tijd die je wint om enkele dagen niet te moeten koken
• er wordt slechts 1 set potten vuilgemaakt, dus er is minder afwas
• je hebt minder inspiratie nodig om recepten te bedenken, maar tegelijk denk je wel beter na over wat je wil koken
• je leert smaken uit een andere keuken kennen
• het is een grote besparing. Wij rekenen op €3,5 per maaltijd, per persoon. En in de praktijk komen we nooit aan zo veel, €2,5 zal realistischer zijn. In grote hoeveelheden kopen is goedkoper, en met meer personen eten, zorgt voor minder resten. Bovendien kopen we bewuster, omdat het geld uit een gemeenschappelijke pot komt.

Hoe pak ik het aan als ik niet samenwerk met mijn zussen?

Onze situatie is natuurlijk optimaal voor zo'n cocooking-ding. Maar niemand zegt dat je het zo extreem moet aanpakken! Wie weet ziet jouw buurvrouw het wel zitten om op maandag een ovenschotel aan jouw achterdeur te zetten en maak jij op woensdag een portie mee voor haar gezin?
Of misschien kan je wel afspreken met een collega om slaatjes en wraps uit te wisselen?
De kans is ook groot dat jouw moeder het helemaal geweldig vindt dat je nog eens thuis gaat eten!