Een inbreker, bang in het donker

Ik lig halfwakker te draaien in bed. De nacht was niet geweldig tot nu toe, om het heel zacht uit te drukken.
Norah had er net een mega woede aanval opzitten. Om 2.30u, stel je voor... En dat is niet over na 10 minuten. Nee, dat is letterlijk en figuurlijk een werk van lange adem.

Door de niet-zo-stille aanpak van Norah, waren Rube en Bores uiteraard ook wakker. Rube had ondertussen zijn hele repertoire Mega Mindy songs boven gehaald en Bores schoof aan voor het late-night-buffet. 6 gangen.

Maar goed: het was 4u, en het was stil.
Ik was al een paar keer halvelings ingedommeld, maar bleef toch op een soort waakmodus staan.

Hier klopte iets niet.
De geluiden die ik 's nachts hoor, waren niet deze.
De waakmodus ging naar wakkermodus, en ik luisterde geconcentreerd.
Ja, ik hoorde met zekerheid gestommel. Ja, ik hoorde absoluut de deur.
Ja, er was iemand beneden in ons huis!

De spanning gierde even door mijn lijf. Maar toen ik bedacht dat die inbreker toch wel heel onhandig hard met de deuren sloeg en wel érg luid rommelde in de blokkendoos, maakte ik Dries wakker.
'Controleer eens of Rube in zijn bedje ligt,' zei ik.
Wij slapen allemaal samen in 1 bed en Rube ligt naast Dries.
Met een slaperig hoofd, niet goed wetende waarom hij moest controleren, voelde Dries op Rubes plaats.
Leeg. Net wat ik dacht.

Het was pikdonker in de gang en het poortje bovenaan de trap was zorgvuldig weer op slot.
Beneden - eveneens pikdonker, de inbreker wilde duidelijk niet te hard opvallen - zat Rube op de tast met een tractor te spelen.
Heel stoer. Maar toch een beetje bibberig.
Ik kreeg een ferme omhelzing, daar beneden in het donker. Een knuffel van kleine sloeberpootjes, zonder een poging te doen zijn sporen uit te wissen. En nooit eerder ging hij zo enthousiast terug naar bed. Een inbreker, bang in het donker. Zijn tractor als wapen, zijn spel als grootste misdaad.