zondag 7 februari 2016

Dream big - een bed tegen varkentjes

'Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!' hoor ik in de gang. Het komt steeds dichter. Met een grote tijgersprong ligt Norah naast mij in bed. Ze bibbert van schrik. 'Mama, er staan allemaal varkentjes in de gang! Ze zoeken kindjes om in de soep te doen!'
Met mijn meest serieuze stem probeer ik haar te troosten. Ik krijg het niet over mijn hart om die kleine angsthaas terug naar haar kamer te sturen, dus laat ik ze bij mij liggen. Gisteren zat er een enorme poes naast haar bed. Norah wilde ze aaien, maar het beest had zich omgedraaid en keihard 'Noraaaaaaaaah' geschreeuwd. Met de tanden bloot. En niet veel eerder schuifelde een pop door haar kamer. Een pop met lichtgevende ogen. Ze fluisterde in Norahs oren en trok aan haar haren.
Met een bibberende kleuter aan de ene kant en een heel-vaak-drinkende baby aan de andere kant probeer ik weer in slaap te geraken. Voor de honderdste keer deze nacht.
In de kamer waar Dries ligt, hoor ik Rube schreeuwen dat hij er uit wil. 'In die bedje!!!' roept hij. In gedachten zie ik hem naar het grote bed wijzen.

Ik zucht, en beslis dat het zo niet verder kan. Al ruim 4 jaar slapen wij nauwelijks. Met gescheiden kamers als voorlaatste poging toch nog iets uit de nachten te halen. De masterbedroom was nu de Papa-Rube-kamer, Norah bleef in haar eigen kamer en ik had een Mama-Bores-kamer. Maar na een tijdje bleek dat ook dit niet het ideale recept voor rustige nachten was.

En toen stuitte ik op foto's van een 'familiebed' (lang leve Pinterest!). Niet zomaar een dubbel bed waar in elke centimeter een kind is gepropt, maar een bed die écht de bedoeling heeft een heel gezin te herbergen. (Het bed van Elisabeth Boyce is ongetwijfeld het meest bekende, maar er bestaan nog heel wat andere prachtexemplaren)
En ik begon te dromen (zelfs als ik niet kan slapen, is dromen een favoriete bezigheid).
Meer nog dan de hoop de nachten te verbeteren, werd ik overrompeld door een kinderlijk enthousiasme en een overweldigend gevoel van gezelligheid. Ik dacht terug aan mijn nachten als kind. Jarenlang heb ik mama het bed uit gejaagd. En toen ik oud genoeg was om te begrijpen dat ook mama's slaap nodig hebben, probeerde ik mezelf te harden door midden in de nacht 20 tellen met mijn voeten onder mijn bed te staan. Dat de enge beesten die daaronder woonden mijn tenen niet in zijn geheel verorberd hebben, mag een wonder wezen. Maar één ding is zeker: als de kamer die ik hier op de foto zag, de kamer van mijn ouders was geweest, dan waren mijn tenen nooit aan zoveel risico blootgesteld.

De komende weken was mijn taak Dries overtuigen. En aangezien er geen beter tegenvoorstel kwam, besloten we het er op te wagen.

(Indien het filmpje van de making of niet zichtbaar is, kan je het ook via deze link bekijken)





Als basis gebruikten we 'het grote bed' en een babybedje. We kochten een stapelbed als aanvulling. De 3 bedden werden aan elkaar vastgemaakt. Om het geheel geen aparte-en-niet-bij-elkaar-passende-bedden-gevoel te geven, maakten we planken vast over de volledige breedte, die ik beschilderd had met een prachtige en passende zin: 'Together we make a family'.


Ja, we zij blij met dit bed. De nachten zijn nog steeds niet altijd geweldig. Maar dat ik 'pas op, of je mag in een andere kamer slapen' als toverspreuk kan gebruiken om de snaveltjes te sluiten, doet me toch stiekem glimlachen. En dat Norah 's middags al vraagt wanneer ze mag gaan slapen, is een geweldige kers op de taart.
De gezelligheid is zò groot dat varkentjes, reuzenkatten en fluisterende poppen de kamer liever mijden. Missie geslaagd!

dream big, together we make a family, familiebed, familyroom, diy, ikea hack


dream big, together we make a family, familiebed, familyroom, diy, ikea hackdream big, together we make a family, familiebed, familyroom, diy, ikea hack








2 opmerkingen:

  1. Dat wil ik ook - later! al kost het me nu al om alleen al met een woelige man met een compleet ander werkritme doorslaapnachten te hebben. maar het is een ideaal om na te streven, zo'n gezellig familiebed. hopelijk blijkt het een blijvertje (benieuwd naar de evaluatie op termijn!). ook goed dat je hierdoor ook met Dries terug wat intimiteit/gezelligheid kan recupereren, beeld ik me in. Maar als meest bewonderenswaardige noot: tussen alle taken door dit ook effectief gedààn en gerealiseerd hebben! big up, mama mira!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik kan het in elk geval iedereen aanraden! Voorlopig toch. :p
      Zo'n bed lijkt veel werk, maar eigenlijk was het snel klaar hoor. Doordat we gebruik hebben gemaakt van bestaande bedden, was het op 2 dagen (inclusief richting Ikea om een stapelbed) afgewerkt.

      Verwijderen