Ook vroege vogels leren vliegen

'Ik ga in niets verkleed zijn hoor, mama!' zegt Norah terwijl ze haar fluohesje aan de kapstok hangt. Op de vensterbank op school staat een hele rij heksenhoeden en bezemstelen. 'Ik kom gewoon als mezelf naar huis straks'. En ze giechelt stiekem als ze ziet dat ik het geloof. Ah ja, want gisteren was ze al verkleed, dus nu zal ze toch zéker niet meer verkleed zijn hé?

Rube roept: 'Ik wil niet huisje! Ik wil sjooool!'
'Bijna', zeg ik, 'jij mag binnenkort ook naar school'.
'Hoeveel keer moeten we nog slapen voor Rube ook naar school mag, mama?
Nog 4 keer? Of nog 10 keer?' vraagt Norah.
Ik denk na. 'Nog ongeveer 60 keer', zeg ik.
Norah kijkt onder de indruk. Zes-tig. Dat is helemaal niet bijna!

Ik wandel flink door onderweg naar huis, alsof ik de tijd voor wil zijn. Gisteren was Rube nog een klein vroeg vogeltje, vandaag is hij klaar om naar school te gaan.
De wind waait hard en ik zie hoe de vroege vogel zich nestelt in de buggy en zijn ogen zachtjes laat dichtglijden.
Ach, ook grote jongens zijn af en toe nog klein.
Een geruststellende gedachte.

Naast zijn kleine broertje Bores is Rube een flinke vent. Maar toch...