Een verhaal met uitspattingen

Ik schreef reeds eerder een blogje over de dierlijke kant van Rube. Daar waar ik toen wat stiekeme trekjes van verschillende diersoorten in Rubes handelingen ontdekte, begin ik nu te vrezen voor een echte verdierlijking.

De tuin

'Moh, kijk eens naar buiten!' zeg ik verschrikt tegen zus Yanne.
Rube staat in zijn blote poep, met de benen wijd gespreid en de fluit in de wind. Hij kijkt bewonderend naar het plasje dat hij produceert.
We lachen, stiekem, met het absurde zicht.
Ondertussen trek ik mijn schoenen aan om naar buiten te gaan. Hoe grappig het er ook uit ziet, ik wil hem er toch op wijzen dat het niet hoort.

Rube buigt wat dieper door de knieën. De benen zijn nog steeds wijd gespreid en zijn zelfbewondering groeit met de seconde.
Jawel, een dikke drol. Netjes in het gras geplant.

Ik voel even een scheut adrenaline en ik snel naar buiten.
Mira, die bij elke wandelaar met hond denkt aan de plastic zakjes in diens jaszak, mag nu zélf drollen rapen.
Ik loop met idiote passen - mijn schoenen waren nog niet dicht - door het gras en zie het in slowmotion gebeuren:
Rube kijkt tevreden naar zijn prestatie, beslist zijn kunstwerk een persoonlijke toets te geven en wrijft het hoopje met een vloeiende beweging open met zijn schoen.

Daar sta ik dan, op een mooie zonnige namiddag, buiten met een takje de kaka uit de ribbeltjes van een schoen te krabben. Dit is niet het meest glamoureuze moment van mijn leven.

Die avond vergeet ik per ongeluk de schoen buiten. En die nacht onweert het.
Even overweeg ik de lederen schoen binnen te leggen, maar ik besluit het te vergeten.

De behoeften

Rube en zijn behoeften, dat is een verhaal met vele uitspattingen. Letterlijk.
Dat ik daar niet altijd om kan lachen, dat zeg ik er stilletjes bij. En dat niet elk behoeften-verhaal verteld moet worden, daar ben ik van overtuigd. Daarom laat ik het accidentje van vandaag (iets met 2 boterhammen eten terwijl hij op het potje zit, per ongeluk op de ene boterham plassen, verschrikt roepen dat de boterham nat is en dan per ongeluk TOCH de natte boterham in zijn mond stopt) best achterwege.

Pas op, voor moest je denken dat Rube een vuile jongen is wil ik toch even toevoegen dat hij heel graag in bad gaat.
Zo graag, dat hij het zelfs stiekem doet terwijl ik Bores afdroog.
In de veronderstelling dat hij met een potje in het badwater aan het spelen is, draai ik me om.
Daar zit hij, in bad, mét zijn kleren aan.

De ogen op mijn rug knipperen. Ze hebben dringend nood aan rust.