foto 1 - de interpretatie van Norah

Norah zit te kleuren. Op haar blad staat een beer - met de neus in de vorm van een hartje - die een taartje eet. De beer draagt een kroontje, een tutu en vleugeltjes.
'Mama?' vraagt ze, 'is het een echte beer, of een knuffelbeer?'
'Een knuffelbeer', zeg ik. Ik stel me even een een grommende bruine beer voor, die in een roze tutu zijn meest bloeddorstige blik geeft.
Norah fronst.
'Het is zéker een echte beer hoor mama! Knuffelberen kunnen helemaal geen taartjes eten!'

Logisch.

'Mama, ga jij zeggen wat ik mag tekenen?' vraagt ze, als ze klaar is met kleuren.
Ik denk na. Op een zondag als deze is mijn inspiratie minder origineel dan die van Mister Google. Op een gevleugelde ballet-beer-prinses mét taart was ik zelf niet gekomen.
'Weet je wat?' zeg ik, 'je mag de foto van het fotoverhaal natekenen.'
Ik toon haar de foto die we vandaag maakten.

Zonder commentaar op mijn voorstel gaat ze aan de slag. (Zonder commentaar, dat is eerder zeldzaam.)

Et voilà! Dit is de interpretatie van een 4,5 jarige op het portret van de 3 kindjes!
Schitterend vind ik het. Al was het maar voor de tandjes van Norah en de schaapachtige lach van Rube. Ze was zelf een beetje in de war hoe Bores nu precies in elkaar zit, maar goed, ze heeft duidelijk wel naar de foto gekeken.

Voel ik daar een maandelijkse traditie aankomen? 
Fotoverhaal versus kinderlijke interpretatie!