Nu maak ik voor mezelf een goed voornemen: 1x per maand fotografeer ik de kindjes, als prachtige visuele herinnering. Om niet te vergeten welke gezichten bij de verhaaltjes horen.
En omdat ik dit nu zo plechtig beloof op 't internet, kan ik niet anders dan van mezelf ook zo'n consequente moeder te maken.
Elke maand dus. En dit is de eerste: april 2016
April 2016
Norah,
jij bent nu 4,5 jaar, al een heuse jongedame. Nog steeds neemt het plezier in jou ogen toe recht evenredig met de hoeveelheid roze in jouw omgeving. En nog steeds ben je weg van flamingo's. En Hello Kitty.Je hebt temperament, dat is zeker. Maar geleidelijk aan komt er ook een klein beetje opening tot overleg als de woede begint te borrelen. Dat is een grote stap, en daar ben ik blij om.
Jouw tekeningen zijn prachtig. Elke avond eindig ik met een hele stapel kunstwerkjes op mijn bureau.
Rube,
Om deze foto te maken, hebben we de volledige trukendoos gebruikt. Niet omdat je niet graag op de foto staat, integendeel. Gewoon omdat er veel meer plezier schuilt in het tegenovergestelde doen van wat gevraagd wordt.Een sloeber met een peperkoeken hart, dat ben jij.
'Hoe stelt hij het op school?' vragen de mensen. 'Goed!' zeg ik dan, 'maar ik weet niet hoe de juf het stelt.'
De zindelijkheidstraining gaat niet geweldig goed. Je bent zindelijk, ja. In jouw blote poep. Maar bij het aantrekken van een broek krijg je groen licht om te plassen waar je maar wil. Je hebt geen idee hoe hard ik verlang tot je de klik maakt.
Bores,
jij bent een analist. Gisteren kroop je voor het eerst. Met heel mooi gevormde bewegingen.Dat kon ook niet anders, want al dagenlang oefen je elke beweging apart. Bij jou geldt 'met vallen en opstaan' niet. Je oefent, vòòr je er aan begint. Eerst zat je in kruiphouding, tot die houding een gewoonte werd. Daarna in kruiphouding met 1 arm of been omhoog. En zo bleef je zitten, minutenlang, op zoek naar het perfecte evenwicht.
En vandaag, nadat je elke arm en elk been met een bepaalde zekerheid van de grond durfde halen, heb je de bewegingen aan elkaar gebreid. Je kroop, en je was fier!
Je bent als een vrolijke, lieve jongen op de wereld gekomen. En dat is nog steeds zo. De vleesgeworden vriendelijkheid.
Deze week was een week van primeurs. Je leerde niet alleen zelfstandig voortbewegen, je kreeg ook 2 tandjes én at voor het eerst vaste voeding. Gemixte papjes wil je niet, dus je eet grote stukken (komkommer, banaan en appelsien lukken al een beetje). Je wil ook geen flesjes, maar aangezien je altijd bij mij bent, is dat niet erg.
De haartjes die je kwijt was komen heel geleidelijk aan terug, hetzij niet meer bruin. Net als jouw broer wordt je blond! (denk ik)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten