Nagelstudio Norah

Het is wat stiller geworden van mijn kant in blogland. En dat heeft niets te maken met het gebrek aan avonturen noch het ontbreken van schrijf-goesting.
Dat heeft alles te maken met onze jongste spruit.
Daar waar ik andere avonden de enkele minuten tussen Norah-en-Rube-bedtijd en Mira-Dries-en-Bores-bedtijd spendeer aan schrijven, pinteresten en het uitvoeren van leuke ideeën (met slapende of rustig liggende baby aan mijn zij), spendeer ik mijn tijd nu aan spelen met Bores.
Op enkele weken tijd is hij geëvolueerd van een baby'tje, naar een lustig op verkenning trekkend wezentje. En net als elke trotse moeder trek ik op dat moment mijn petje aan en steek ik mijn paraplu in de lucht, om deze toerist vrolijk rond te gidsen in ons huis.

Nu ons jongste telgje kan kruipen is hij meer dan ooit een lid van het gezin. Dat hebben ook Norah en Rube begrepen. Het speelgoed moet gedeeld worden, want Bores komt zelf kiezen waar hij wil mee spelen.

Nagelstudio Norah

Norah is druk in de weer. Op het tapijt in de living legt ze een deken open tot er geen plooien meer te zien zijn. Rube en Bores zitten op hun poep muisstil te kijken naar Norah's grote bewegingen. Bores lacht.

In het midden van het deken zet Norah een stoeltje.
'Zo', zegt ze aan Rube, 'jij mag eerst komen.'
Rube gaat gewillig op de stoel zitten.
'Ik ga jouw nagels lakken. Welke kleur wil jij?'
Het concept 'kleur' is Rube totaal onbekend. Maar hij weet wel dat als hij nu 'roze' zegt, hij een stevige uitbrander zal krijgen. 'Want ik heeft dat kleur al gekiest!!!'
Dus zegt hij: 'lichtblauw'.

Norah rammelt even in een doos en tovert een potje en een sleutelhanger van een scheelkijkende lama tevoorschijn. Ze duwt de poten van de lama tegen elkaar en dopt ze even in het potje.
'Geef jouw rechterhand maar,' zegt ze.
Als een mak lammetje steekt Rube een willekeurig hand vooruit.
Met een goeie kwak imaginaire nagellak verft Norah de nagels van Rube lichtblauw.
'Zo,' zegt ze, 'nu jouw linkerhand.'
Rube bekijkt zijn rechterhand en geeft Norah een scheve blik. Er hangt helemaal geen lichtblauwe nagellak aan zijn vingers. Wat een flauw spel!
Boos staat hij recht, geeft een mep op Norahs hoofd en gaat met de auto's spelen.

Bores wacht braaf tot het zijn beurt is in de nagelstudio. De starende blik naar het schouwspel van broer en zus verandert in een enthousiaste lach als Norah zijn naam roept. Hij kruipt zo snel hij kan naar de stoel.
In een vlotte beweging pakt hij de scheelkijkende lama en stopt hem in zijn mond.
'Neeeeeee!' zie ik Norah denken. Maar ze zwijgt.
'Ik ging toch roze pakken!' zegt ze met haar ogen gesloten en haar kin lichtjes in de lucht.

Ze start voorzichtig met het lakken van de kleine teennageltjes van haar broertje.
Die giert het uit. Na de serieuze behandeling van Rube, had hij niet verwacht dat nagels lakken zò grappig zou zijn!
Binnen de kortste keren ligt de lama aan de andere kant van de kamer en schiet er niets meer over van het nette deken.
De nagelstyliste ligt zo ongeveer bovenop haar klant. De twee proesten het uit.
Dit moet zowat de meest hilarische nagelstudio van het land zijn. De kleur van de nagellak mag dan wel serieus tegenvallen, de sfeer is in elk geval opperbest!