zondag 10 juli 2016

Met plezier naar bed

Ok, het moest er ooit eens van komen. Bores werd vandaag 10 maanden, en het moment leek me rijp hem kennis te laten maken met zijn bedje.
Met 'zijn bedje' bedoel ik de cosleeper die deel uitmaakt van ons familiebed.

Bij het bouwen van het bed hadden we de bedoeling de kleine baby die Bores toen was, in die cosleeper te laten slapen.
Dat is er echter nooit van gekomen. Het kleine jongetje aardt perfect in het midden van het bed, heerlijk tussen mama en papa in. Nooit zonder deken, nooit zonder warme armen om in te nestelen.
In slaap vallen met een poepke dat heen en weer schudt van de onhoudbare gezelligheid. Probeer hem maar eens ongelijk te geven.
Dus avond na avond valt Bores in slaap in de zetel of in mijn armen, om dan zijn nacht in bed verder te zetten van zodra ik ook ga slapen. Een imaginaire navelstreng geraakt moeilijker doorgeknipt dan een echte.

Vandaag zou ik me dus aan het bedje wagen.
De 3 kindjes waren zo moe dat er geen geluid meer uitkwam. Dat is een uiterst zeldzame situatie (ik genoot). Dus het leek me het ideale moment.
En dat was het ook. De poep van Bores schudde heen en weer in de lakentjes en hij draaide zich onmiddellijk in zijn favoriete slaaphouding: op de buik, armen omhoog, knietjes tot bijna onder de oksels en de poep in de lucht.

Met een gerust hart verliet ik de kamer. Wat een makkie!

Ik verwachtte verdriet of op z'n minst wat boosheid, maar het kwam niet.
Dus na een minuut of tien, misschien vijftien, ging ik stilletjes een kijkje nemen.
Een lief slapend baby'tje in zijn eigen bedje, dat moest ik met mijn eigen ogen kunnen bewonderen.

Bij het binnengaan van de kamer klonk een schreeuwtje. Geen verdriet, maar geweldig plezier.
Daar stond hij, onze kleine baby: in zijn blote fluit (zeg maar 'fluitje'), recht in zijn bed, met de babyfoon in zijn handen. De knopen van zijn T-shirt stonden open en de lakentjes waren deskundig van de matras gehaald. De pamper trof ik enkele meters verder aan.
(Ondertussen lag Rube, Koning der Krapuultjes, vredig te slapen. Geen paniek, de opvolging is verzekerd!)

Het was een geweldig succes, dat bedje. Al had de zoon niet echt door wat de bedoeling was.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten